Spotkanie poety
Kto jest w moim domku?
Widzę piękną postać
Podchodzi do mnie
Wita się
Jestem nieufna
Skąd ten nieznajomy?
Jest zbyt piękny
W jego błękitnych oczach
Tonę jak w bezkresnym oceanie
Nieznajomy bierze mnie za rękę
Z ociąganiem idę z nim
Do jasnej krainy
Rozpalam w niej moje ognisko
Widzę teraz wyraźnie
Jego uśmiechniętą twarz
W krainie jest dużo takich postaci
Przechodzą powoli
Nie zwracają na mnie uwagi
Jest tylko on
Piękny nieznajomy
W końcu zadaję pytanie
,,Kim Jesteś? Zakochałam się w tobie”
Jestem poetą
Moją muzą jest poezja
Słowa jego są jak dźwięki harfy
Płyną daleko w kosmos
Tak ty jesteś samą poezją
Piękną i jasną
Pójdę za tobą
Płyniemy ponad jasną krainą
Jest taka jasna
Bije z niej tchnienie
Ona natchnieniem
Łapię te myśli
Przelewam słowa piórkiem białym
W podaną księgę złotą
Piszę pieśń piękną
O życiu
O pięknym świecie.
Wiersz autorstwa Jolanty Szymańskiej